Een half jaar geleden, zeg maar middenin de eerste coronagolf, mocht ik bijdrage aan een webinar van de Stadsbeweging met als onderwerp: “hoe zorg je nu voor binding met je centrum”. Als dank kreeg ik na afloop het boek “Happy City -Transforming our lives through urban design”, geschreven door Charles Montgomery. Deze zomer vond ik de tijd en de rust om het te lezen en dit boek bracht me de bevlogenheid voor acties waarmee ik als mens en als citymarketeer in het bijzonder meer dan een deuk in een pakje boter wil slaan. Juist nu.

Die inspiratie deel ik graag met je. En ik hoop dat we van elkaars ervaringen de komende tijd kunnen leren. Graag!

Voor een uitgebreide boekbespreking kun je goed terecht op https://lifeclub.org/books/happy-city-charles-montgomery-review-summary, maar dit zijn enkele highlights en mijn vertaling naar de praktijk:

Sleutelidee # 1: buitenwijken van de stad zijn ontworpen om ons gelukkiger te maken, maar zo is het niet helemaal gelukt. We hebben meer last van de afstand dan profijt.

• Het boek is vanuit Amerikaans perspectief geschreven, dus niet alle voorbeelden zijn van toepassing in Nederland. Maar de constatering dat we de afgelopen jaren teveel tijd hebben verspild aan woon-werk verkeer herken ik uit persoonlijke ervaring. Daarom stimuleren we op bedrijventerrein Lage Weide de inzet van werknemers uit de nabije omgeving. En voor mijzelf geldt: ook na de crisis wil ik minder in de auto zitten. Bijvoorbeeld door -net als nu- vaker videogesprekken in te plannen.

Sleutelidee # 2: openbare ruimtes worden aantrekkelijker door minder auto’s en beter onderhoud.

• Hoe breng je mensen dichter bij elkaar? Met ‘common spaces’: een goede stedenbouwkundige creëert hiervoor ruimte waar we samen kunnen rondhangen. Schoon, heel en veilig. Dat is niet nieuw. Maar ik was wel onder de indruk van de wetenschappelijke onderbouwing én de praktijkvoorbeelden die lieten zien hoe groot met name de negatieve impact van autoverkeer kan zijn. Als ik weer eens verzeild raak in een discussie over auto’s in de binnenstad, zal ik daarom een meer genuanceerd standpunt innemen. Voor mij geen platte asfaltlobby (meer). Wel vriendelijker ruimtes in de stad als het even kan.

Sleutelidee # 3: parken die klein maar dicht en divers zijn, maken stadsbewoners het gelukkigst.

• Kleine natuurlijke ruimtes zijn genoeg om wonderen te doen voor onze stemming, vooral als ze gevuld zijn met diverse soorten flora. Veel gazons en parken in de stad zijn grote open ruimtes met weinig bomen. Maar uit onderzoek blijkt dat hoe gevarieerder en complexer een tuinlandschap is, hoe gelukkiger het ons zal maken. Dat is voor mij vanaf nu een aandachtspunt als ik plannen mag beoordelen. Overigens: in Kampen zetten we uit klimaatoverwegingen in op vergroening van de binnenstad. Nu heb ik een extra argument om daarvoor te pleiten. Je wordt er gewoon blijer van!

Sleutelidee # 4: Drukte zorgt ervoor dat we ons willen verstoppen voor de wereld; een goede stad helpt bewoners te ontsnappen wanneer dat nodig is.

• Steden die mensen gelukkig maken, moeten een bijzondere evenwichtsoefening uitvoeren. Ze moeten mensen dichter bij elkaar kunnen brengen – zonder ze natuurlijk te dichtbij te brengen, zoals steden uit de negentiende eeuw. In coronatijd zijn we ons extra bewust geworden van de potentiële zintuiglijke overbelasting van drukke steden én van de besmettingsrisico’s. Voor mij betekent het ‘nieuwe normaal’ niet dat we na de crisis altijd anderhalve meter afstand blijven houden. Maar wel dat we ruimte creëren waar nodig en nabijheid als dat kan. Want als we omringd zijn door een drukke mensenmassa, heeft ons zenuwstelsel de neiging om een ​​beetje overweldigd te raken. De uitdaging voor Utrecht om haar groeistuipen de komende in goede banen te leiden én te zorgen voor gezond stedelijk leven is voor mijn gevoel enorm. Ik hoop dat we op bedrijventerrein Lage Weide daaraan onze bescheiden bijdrage kunnen leveren.